Strzeż swojego serca

Czy zastanawiasz się, dlaczego Jezus tak ostro reagował na faryzeuszy? Do nikogo innego nie zwracał się w tak oskarżającym tonie: „O wy przeklęci uczeni w Piśmie i faryzeusze, straszliwa kara czeka was z powodu obłudy, w której żyjecie (…) publicznie celebrujecie swoje modlitwy, pusząc się i nadymają przed ludem!” (Mt 23,14). Słowo „faryzeusz” stało się już synonimem człowieka obłudnego, pysznego, zadowolonego z siebie. 

Tak, podobnie jak łatwo nam przychodzi samopotępienie i samooskarżenie, tak łatwo nam wpaść w samozachwyt, prawda? Przecież robimy to, co słuszne, zachowujemy się przyzwoicie, chodzimy do kościoła, a nawet czytamy Pismo Święte czy dajemy datki na kościół. 

Czy jednak o czymś nie zapominamy? Jezus wytknął faryzeuszom: „Zaniedbaliście to, co najważniejsze: sprawiedliwość, miłosierdzie i wierność (…) Staracie się uchodzić za świętobliwych, lecz pod szatami pobożności ukrywacie serca splugawione wszelką obłudą i grzechem” (Mt 23,23.28).   Ostre słowa. Niech dla nas też będą ostrzeżeniem, by zadbać o swoje serce, sprawdzić, czy nie kryje się w nim pycha, samousprawiedliwienie, egoizm, obłuda, brak miłości. Czytamy: „Czujniej niż wszystkiego innego strzeż swego serca” (Prz 4,23).  A dlaczego? Bo: „Serce człowieka jest zdradliwe, bardziej przewrotne niż cokolwiek innego” (Jr 17,9).  Bóg jest święty i nie da się z siebie naśmiewać. On patrzy na serce, nie na to, co zewnętrzne. Nie mamy nic, czym moglibyśmy zrobić na Nim wrażenie.

Dlatego, jeśli czujesz, że potrzebujesz oczyszczenia, przywrócenia na nowo pokoju z Bogiem czy Jego radości, pomódl się słowami psalmisty Dawida. On tak wołał: 

„Serce czyste stwórz we mnie, o Boże, a ducha prawego odnów we mnie! Nie odrzucaj mnie od oblicza swego i przywróć mi radość z wybawienia Twego, i wesprzyj mnie duchem ochoczym”. (Ps 51,12).